زیاده روی در سوگواری درگذشتگان، خردمندانه نیست. فیلسوف اُرُد بزرگ

اندوه گذشته را نباید خورد، که بیماری ساده را کشنده می کند. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
آدم غمزده، توان نگهبانی از دستاوردهای خویش را ندارد. فیلسوف اُرُد بزرگ

برای گرامیداشت یاد رفتگان، گیاهی بکاریم، شیرینی ببخشاییم، چرا که با اشک و سوگواری، راه به جایی نمی بریم. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
تنها بزهکاران از دیدن اشک دیگران شاد می گردند. فیلسوف اُرُد بزرگ
 

​

 
غمخواری با دیگران به معنای شیون و زاری کردن با آنان نیست، غمخواری یعنی امید بخشی و آرام سازی غمزدگان. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
قرار نیست با مرگ دیگران ما هم بمیریم و یا زندگی مان را به نکبت بکشیم، زندگی را با ارزش بدانیم و برای بالندگی و شادی کوشش کنیم. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
کار و همچنین کوشش های اجتماعی، بهترین آرام کننده روان های پریشان و غمگین است. فیلسوف اُرُد بزرگ